ประวัติ โรงเรียนบ้านชัฏหนองหมี

5 เครื่องมือสำหรับผู้พิการ

ผู้พิการ คือ บุคคลที่มีข้อจำกัดบางอย่างในการใช้ชีวิตหรือข้อจำกัดในการมีส่วนร่วมกับผู้อื่นที่มีความสมบูรณ์  ซึ่งสาเหตุอาจมาจากความบกพร่องทางการมองเห็น การฟัง การเคลื่อนไหว การสื่อสาร และอื่น ๆ ซึ่งจำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลือทางใดทางหนึ่ง  เราคงไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกของผู้สูญเสียได้มากเท่ากับตัวผู้สูญเสียเอง แต่เราสามารถเลือกที่จะเข้าใจถึงความลำบากของพวกเขาเพื่อให้อยู่ร่วมกันได้ วันนี้ผู้เขียนจะพาทุกคนไปรู้จักอุปกรณ์ที่ช่วยให้ผู้มีความบกพร่องทางร่างกายหรือผู้มีความพิการทางร่างกายสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติด้วยตัวเองอย่างคนทั่วไปได้ ในบทความนี้ผู้เขียนขอนำเสนอ 5 อุปกรณ์ช่วยเหลือผู้พิการ

1.ไม้เท้าขาว(White Cane)

เมื่อพูดถึงสิ่งที่อยู่คู่กับคนตาบอดนั่นก็คือ ไม้เท้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม้เท้าสีขาว ซึ่งถือเป็นสัญลักษณ์สากลของคนตาบอด ไม้เท้าเป็นอุปกรณ์ซึ่งใช้ในการนำทางของคนตาบอด ไม่ให้ไปชนกับของขวางทาง อีกทั้งยังใช้ในการระบุว่าพื้นผิวหรือความสูงต่ำของพื้นเป็นเช่นไร เพื่อช่วยลดอุปสรรคและอุบัติเหตุในการเดิน  แต่ก่อนที่จะสามารถใช้ไม้เท้าได้นั้น ผู้ตาบอดต้องได้รับการฝึกฝนอย่างหนึ่ง เรียกว่า ความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมและการเคลื่อนไหว Orientation and Mobility Instructor หรือ Peripatologist เพื่อฝึกใช้ไม้เท้าจนสามารถตรวจสอบระบุได้ว่าเส้นทางด้านหน้านั้นปลอดภัยหรือไม่ ทั้งนี้เพื่อให้ผู้ใช้ไม้เท้าได้รับความปลอดภัยในการเดินทางและป้องกันการชนกับสิ่งกีดขวาง ซึ่งในประเทศไทยนั้นจะนิยมใช้ไม้เท้าที่พับได้ มีน้ำหนักเบาพกพาสะดวก

2.อักษรเบรลล์ (Braille)

เป็นตัวอักษรสำหรับผู้พิการทางสายตาโดยเฉพาะ มีลักษณะเป็นจุดสองแถวแนวตั้ง และสามแถวแนวนอนรวมกัน 6 จุด โดยจะใช้เครื่องมือที่เรียกว่า สเลต (Slate) คือไม้บรรทัดสำหรับการวางเพื่อเป็นแบบในการเขียนอักษรเบลล์ให้ตรงเสมอกันเพื่อไม่ให้ผู้อ่านอักษรเกิดความสับสน และดินสอ (Stylus)เอาไว้จุดให้เกิดการนูนเป็นจุด ๆ หากพิมพ์จะใช้เครื่องมือที่เรียกว่า เบรลเลอร์ (Brailler)  ส่วนกระดาษที่ใช้จะเป็นกระดาษหนาขนาดกระดาษวาดรูปซึ่งมีความหนาในระดับที่รองรับการวาดอักษรเบรลล์ลงไปได้โดยที่กระดาษไม่ขาดและเพื่อรองรับจุดนูนขึ้นตามรูปแบบต่าง ๆ ซึ่งอักษรเบรลล์จะมีรูปแบบ 63 แบบ จากนั้นกำหนดให้รูปแบบใดรูปแบบหนึ่งแทนตัวอักษรใดอักษรหนึ่ง ส่วนวิธีการอ่านให้ใช้มือลากสัมผัสไปจากทางซ้ายไปขวา หากเป็นคนตาบอดแต่กำเนิดจะใช้เวลาเรียนรู้ประมาณ 2-3 เดือน แต่หากเป็นผู้ที่เพิ่งพิการทางสายตาจะใช้เวลาเรียนขั้นต่ำประมาณ 6 เดือน 

3.อวัยวะเทียม(Prosthesis)

อวัยวะเทียม หมายถึงอุปกรณ์ที่มีลักษณะเลียนแบบอวัยวะของมนุษย์ เช่น ขาเทียม แขนเทียม หรือนิ้วเทียม เพื่อใช้ในการแทนที่อวัยวะที่หายไปของคนๆนั้น และช่วยให้ผู้พิการสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสะดวกยิ่งขึ้น อย่างขาเทียม แม้ไม่มีกลไกอะไรมากแต่ก็สามารถให้ผู้สวมขาเทียมเดินได้อย่างคนปกติ โดยไม่ต้องเพิ่งพาเครื่องมืออื่นช่วย ณ ปัจจุบันหลายบริษัทได้ผลิตขาเทียมที่ใช้ในการวิ่ง หรือกีฬาผาดโผนได้ แน่นอนว่าประสิทธิภาพดีเยี่ยมเลยทีเดียว ในกรณีแขนเทียมหรือนิ้วเทียมนั้นจะมีกลไกที่สามารถให้แขนเทียมขยับท่าง่ายๆได้ โดยพื้นฐานจะใช้แรงจากไหล่ ปัจจุบันแขนเทียมมีวิวัฒนาการจนสามารถเชื่อมต่อเข้าโดยตรงกับระบบเส้นประสาท จนขยับนิ้วมือได้อย่างใจนึกแล้ว

4.วีลแชร์ (Wheelchair)

 คือเป็นเก้าอี้ที่มีล้อมักถูกใช้กับผู้ที่ไม่สามารถเดินได้ด้วยตัวเอง ไม่ใช่ของสำหรับผู้พิการที่สูญเสียขาโดยเฉพาะ แต่เป็นตัวช่วยสำหรับผู้มีปัญหาเกี่ยวกับเส้นประสาท อัมพฤกษ์ อัมพาตหรือมีปัญหาในการเดินปกติเนื่องจากอาการป่วยหรือบาดเจ็บก็สามารถใช้ได้เช่นกัน วีลแชร์ช่วยให้ผู้ใช้สามารถเดินทางด้วยตัวเองได้ หากผู้นั้นยังพอใช้มือ ใช้แขนได้ หรืออาจเป็นอุปกรณ์ในการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยได้เช่นกันโดยให้อีกคนหนึ่งเป็นผู้ดันหรือเข็น ประเภทของวีลแชร์มีหลากหลายแบบแล้วแต่การใช้งานของผู้ใช้ เช่น รถเข็นสำหรับพกพา รถเข็นระบบไฟฟ้า หรือรถเข็นแบบที่ใช้ในการแข่งขันกีฬาพาราลิมปิก รถเข็นสำหรับเด็ก รถเข็นสำหรับเข้าห้องน้ำ เป็นต้น

5.เครื่องช่วยฟัง(Hearing Aid)

อุปกรณ์ช่วยสำหรับผู้ที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน ทำหน้าที่เป็นตัวช่วยในการรับฟังเสียงที่ดีขึ้น ในบ้างครั้งผู้ที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน ได้ยินเสียงคลื่นรบกวนที่ดังในหู เครื่องช่วยสามารถลดอาการนี้ได้เช่นกัน และยังช่วยยับยั้งอาการหูบกพร่องไม่ให้แย่ลงกว่าเดิมได้ ซึ่งเครื่องช่วยฟังมีหลายชนิด ได้แก่

1) เครื่องช่วยฟังพกพาหรือแบบกระเป๋า (Pocket aid ) เวลาใช้ต้องเหน็บไว้ข้างตัวหรือใช้กระเป๋าพกพาจากนั้นก็ต่อสายเข้ากับเครื่องเสียบหูเพื่อใช้งาน มีข้อดีที่ขนาดใหญ่พอดีมือราคาจะถูกกว่าแบบอื่น มีประสิทธิภาพสูง อะไหล่หาง่าย อย่างไรก็ดีเนื่องจากต้องต่อสายจากตัวเครื่องที่ต้องพกติดตัว จึงเคลื่อนไหวได้ไม่ดีนัก อีกทั้งตัวเครื่องไม่สามารถแยกเสียงซ้ายขวาได้ และเป็นจุดสังเกตได้ง่าย จึงไม่เป็นที่นิยมนัก

2) เครื่องเหน็บทัดหลังใบหู (Behind the ear hearing aid)   ขนาดพกพาง่าย สะดวกต่อการใช้งานเพราะไม่มีสายยาวพะรุงพะรัง เพียงแค่เกี่ยวไว้ที่หูง่ายๆ สามารถแยกเสียงซ้ายขวาได้ เหมาะสำหรับผู้มีอาการหูหนวกไม่รุนแรงจนถึงขั้นร้ายแรง แต่เนื่องจากขนาดปุ่มปรับเสียงเล็กผู้ใช้อาจใช้งานลำบาก ข้อเสียอีกอย่างคือด้านราคาซึ่งจะแพงขึ้นหากเป็นผู้บกพร่องทางหูทั้งสองข้าง และอะไหล่ค่อนข้างหายาก

3)เครื่องขนาดเล็กใส่ในหูแบบสั่งทำเอง ( Custom- made hearing aid ) เป็นแบบที่ทำมาเฉพาะตัวของแต่ละบุคคลโดยจะใส่ไว้ในหู เสียงที่ได้ยินจะมีความสมจริงใกล้เคียงกับผู้ปกติทางการได้ยิน แต่การปรับแต่งเครื่องจะยากขึ้นเช่นกัน เพราะเครื่องมีขนาดเล็ก และราคาสูงมากเพราะต้องสั่งทำเป็นพิเศษ อีกทั้งเหมาะสำหรับเพียงผู้บกพร่องทางการได้ยินไม่มากหรือผู้มีปัญหาระยะเริ่มต้นเท่านั้น

4) เครื่องช่วยฟังแบบแว่นตา ( Eyeglasses hearing aid ) เป็นของทำขึ้นพิเศษเฉพาะตัวเช่นกัน โดยจะประกอบเป็นส่วนหนึ่งของแว่น และมีราคาสูงเพราะมีขนาดเล็กกว่าสามแบบที่กล่าวไป

5) เครื่องช่วยฟังแบบรับเสียงข้ามหู ( Contralateral Routing Of Signal ) หลักการของเครื่องช่วยฟังนี้คือ จะดักจับเสียงจากข้างที่ผู้ป่วยหูหนวก ส่งมายังหูอีกข้างที่ปกติ และทำการปรับเปลี่ยนเสียงให้ผู้ป่วยสามารถฟังแล้วรู้สึกถึงเสียงที่มาจากซ้ายขวาได้อย่างปกติ เหมาะสำหรับผู้ที่หนวกเพียงข้างเดียว มีราคาแพงมากและขนาดเล็กที่สุดในบรรดาเครื่องช่วยฟังแบบอื่น ๆแม้ร่างกายของเราไม่ครบหรือเหมือนกับคนอื่น แต่สิ่งที่สำคัญในการใช้ชีวิตในแต่ละวันไม่ได้มีเพียงร่างกายที่ครบสามสิบสองส่วนเท่านั้น จิตใจที่เข้มแข็งพร้อมสู้กับวันพรุ่งนี้เองก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้คนเราสามารถใช้ชีวิตได้ในทุก ๆวันเช่นกัน